Πείτε μου λίγα λόγια για σας, με τι ασχολείστε;
N.M.: Είμαι πρόεδρος μιας ελληνικής βιομηχανίας παραγωγής πλαστικών ειδών συσκευασίας, της ΑΡΓΩ και της θυγατρικής της στη Ρουμανία. Αν και βαδίζω πλέον προς το τέλος του εργασιακού μου βίου, δεν παύω να συμμετέχω σε δράσεις που αφορούν την ανάπτυξη της ελληνικής βιομηχανίας, την γυναικεία επιχειρηματικότητα, τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις και την εξωστρέφεια των ελληνικών επιχειρήσεων, είτε μέχρι πρότινος μέσω του ΣΕΒ , είτε μέσω άλλων δομών και ενώσεων. Αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο δραστηριοποιούμαι σε ενώσεις με αντικείμενα συναφή με τον τομέα ειδίκευσης της εταιρείας όπως, το μέλλον της πλαστικής συσκευασίας στην Ευρώπη, η κυκλική οικονομία, το περιβάλλον.
Έχετε ταξιδέψει πολύ στο εξωτερικό, τι επίδραση είχε αυτή η επαφή σας με το εξωτερικό στην υπόλοιπη ζωή σας;
N.M.:Κληρονόμησα από τους γονείς μου το μικρόβιο του ταξιδευτή. Ταξίδευα από μικρό παιδί και συνεχίζω να ταξιδεύω! Έτσι, από πολύ μικρή ηλικία είδα πως σε άλλα μέρη του κόσμου οι κοινωνίες οργανώνονται λειτουργούν και αναπτύσσονται, πολύ διαφορετικά. Αλλά και με την AIESEC, το 1975 στην Ολλανδία και αργότερα στη Γαλλία βρήκα ένα εργασιακό περιβάλλον εξαιρετικό, μια τέλεια οργανωμένη χώρα, φιλική προς τους κατοίκους αλλά και τους ξένους, που σου έδινε πολλές ευκαιρίες και δυνατότητες για επιπλέον μόρφωση εξέλιξη και δημιουργία.
Έτσι από πολύ νωρίς, συνειδητοποίησα πως μια οργανωμένη κοινωνία με σαφείς κανόνες δικαιώματα και υποχρεώσεις, μπορεί να κερδίσει πολύ περισσότερα απ’ ότι ασυντόνιστες και μη συστηματικές, ατομικές αλλά ακόμη και συλλογικές, πρωτοβουλίες και προσπάθειες.
Συνάμα η συναναστροφή, η ζύμωση, η ανταλλαγή απόψεων με ανθρώπους από διαφορετικές κουλτούρες και εμπειρίες, διαφορετικά ιδανικά και ανάγκες, με βοήθησε πάρα πολύ όχι μόνο στη καριέρα μου όλα αυτά τα χρόνια, αλλά κυρίως σαν άνθρωπο, στη διαμόρφωση της προσωπικότητας μου.
Ποια είναι η πιο ζωντανή σας ανάμνηση από τα χρόνια σας στην AIESEC;
N.M.: Στην ΑΣΟΕΕ μπήκα το 72, την AIESEC όμως, την γνώρισα πολύ αργότερα. Το πρώτο διάστημα εκτός από τα μαθήματα, ήμουν ενεργό μέλος στα κοινά του πανεπιστημίου συμμετέχοντας σε φοιτητικές οργανώσεις όπως και στην αθλητική και στην πολιτιστική ομάδα του πανεπιστημίου.
Το 1975 μέσω κάποιων συμφοιτητών μου βρέθηκα στην AIESEC. Ενθουσιάστηκα με την ιδέα των ανταλλαγών, τη δυνατότητα εργασίας στο εξωτερικό, την εξωστρέφεια της ένωσης. Στις επόμενες εκλογές εκλέχτηκα στην εθνική συντονιστική ομάδα, την National Committee.
Το σημαντικότερο γεγονός της περιόδου που ήμουν στην AIESEC είναι σαφώς, η επιτυχημένη διοργάνωση του συνεδρίου της Αθήνας (International Congress Athens, 1977) Ξεκίνησε σαν ένα αστείο, σαν ένα στοίχημα. Κάποια παλαιοτέρα μέλη του συμβουλίου έριξαν την ιδέα του εορτασμού των 20 χρόνων λειτουργίας της AIESEC Ηellas με παρόντες αντιπροσώπους από όλη την παγκόσμια κοινότητα της AIESEC!
Έτσι, στο διεθνές συνέδριο τον Μάρτιο του 1976 στην Ελβετία κάναμε αίτηση και μετά από μια εξαιρετική παρουσίαση πήραμε την εντολή της διοργάνωσης του συνεδρίου με εμένα πρόεδρο της επιτροπής. Γυρνώντας σκορπίσαμε, αργήσαμε πάρα πολύ να οργανωθούμε να δουλέψουμε σαν ομάδα και στο Συνέδριο των Προέδρων τον Οκτώβριο του 76, μην έχοντας ακόμη διασφαλίσει ούτε καν το χώρο διεξαγωγής του συνεδρίου, αυτοσχεδίασα!
Ευτυχώς πριν είναι δραματικά αργά μια μικρή ομάδα από παλιά και καινούργια μέλη του ΔΣ, το πήραμε πάνω μας. Σχεδιάσαμε βήμα βήμα όλα τα στάδια μέχρι την λήξη του συνεδρίου και, με σωστό και σφικτό πλέον προγραμματισμό, αλλά κυρίως με πολλή δουλειά, οργανώσαμε κατά κοινή ομολογία ένα από τα πιο επιτυχημένα και πολυπληθή διεθνή συνέδρια της AIESEC. Για 4 μήνες δεν υπήρχε τίποτα άλλο στη ζωή μου. Κάθε μέρα βρισκόμουν σε Υπουργεία,- Παιδείας, Οικονομικών, Πολιτισμού- στον ΕΟΤ, σε Τράπεζες, σε μεγάλες εταιρείες, σε δημόσιες υπηρεσίες, για εγκρίσεις, άδειες, χορηγίες σε είδος και σε χρήμα και το βράδυ, μαζευόταν όλη η ομάδα για απολογισμό και όπου χρειαζόταν ανασχεδιάζαμε το πλάνο μας. Στο τέλος, ήμασταν όλοι με υπερκόπωση αλλά, πανευτυχείς γιατί έστω και την τελευταία στιγμή πετύχαμε τον στόχο μας.
Ήταν μια τεράστια εμπειρία για μένα , μου έδωσε αυτοπεποίθηση, γνώσεις όσον αφορά την οργάνωση το time και cricis management, τη στοχοπροσήλωση και την ικανοποίηση που σου δίνει η επιτυχία. Πάνω από όλα όμως μου έδωσε αναμνήσεις και φιλίες που κρατάνε μέχρι σήμερα.
Όμως, και η συμμετοχή μου σε διάφορα συνέδρια της AIESEC καθώς και τα traineeships που είχα στο εξωτερικό, πέραν της εργασιακής εμπειρίας, με βοήθησαν να δω τον κόσμο με άλλο μάτι πέρα από τον δικό μας μικρόκοσμο.
Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσφέρει η AIESEC στις σύγχρονες επιχειρήσεις;
N.M.: Πιστεύω ότι οι φοιτητές-μέλη της AIESEC αποκτούν κάποιες επιπλέον γνώσεις και εμπειρίες που θα τους είναι πολύ χρήσιμες στο μέλλον στις επιχειρήσεις που θα εργαστούν ούτως ώστε να μπορούν να ενταχθούν γρηγορότερα, να είναι πιο αποδοτικοί και να έχουν μια καλλίτερη εξέλιξη. Η παρακολούθηση των σεμιναρίων και ομιλιών που διοργανώνετε, αλλά και οι εργασιακές εμπειρίες και η εξωστρέφεια που αποκτώνται συμμετέχοντας στο πρόγραμμα ανταλλαγών, θα τους βοηθήσει πολύ στην καριέρα τους. Παράλληλα, η συμμετοχή τους στις ομάδες εργασίας στα διοικητικά σας συμβούλια, η ανάληψη αρμοδιοτήτων θα τους αναγκάσει να οργανώνουν από νωρίς το χρόνο τους, να θέτουν στόχους, όρια και περιορισμούς. Αυτά αποτελούν εχέγγυα για μια επιτυχημένη σταδιοδρομία.
Η επιχειρηματική κοινότητα ζητάει σήμερα νέους, που να έχουν τέτοιες δεξιότητες και προσόντα, που να έχουν όρεξη να μάθουν και να εργαστούν σε ένα πιο ανταγωνιστικό περιβάλλον. Και να ξέρετε, εμπειρίες από κάποια traineeship στο εξωτερικό, θα λειτουργούν πάντα σαν ένα case study όπου θα μπορούν να ανατρέχουν ανά πάσα στιγμή.
Μια ευχή για την AIESEC στην Ελλάδα που κλείνει 60 χρόνια;
N.M.: Αρχικά να τα εκατοστίσει! Έχει γίνει εξαιρετική δουλειά όλα αυτά τα χρόνια, η AIESEC είναι ενεργή σε όλα σχεδόν τα πανεπιστήμια, αλλά χρειάζεται να μαζικοποιηθεί ακόμη περισσότερο, πρέπει να αποκτήσει περισσότερα μέλη. Τα πανεπιστήμια μας είναι πολύ θεωρητικά, οπότε εσείς έχετε μεγάλο έργο να επιτελέσετε!
Ραφαέλα Τύρη, μέλος AIESEC Πανεπιστημίου Πειραιώς
