Κύριε Καστρινάκη, πείτε μου λίγα λόγια για εσάς. Με τι ασχολείστε;

Δ.K.:Είμαι ασφαλιστικός σύμβουλος στη MetLife εδώ και 37 χρόνια.

 

Ποιοι είναι οι βασικοί σταθμοί της ζωής σας;

Δ.K.:Πρώτα από όλα η εκπαίδευση: τελείωσα τη Μέση Εμπορική Σχολή στα Χανιά και συνέχισα στην ΑΣΟΕΕ. Μετά τη στρατιωτική μου θητεία, εργάστηκα για 3 χρόνια σε μια αμερικανική υπηρεσία στην Ελλάδα και στη συνέχεια πήγα για μεταπτυχιακό στη  Γερμανία, στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας από όπου αποφοίτησα το 1969. Έπειτα, εργάστηκα στη Deutsche Bank στη Γερμανία για 10 χρόνια και για άλλα 7 χρόνια στην πρώτη εταιρία διαχείρισης αμοιβαίων κεφαλαίων. Στη συνέχεια, αποφάσισα να γίνω ελεύθερος επαγγελματίας, οπότε στράφηκα στον ασφαλιστικό τομέα όπου εξακολουθώ να βρίσκομαι εδώ και 37 χρόνια.

 

Είστε ένας εκ των ιδρυτών της AIESEC και εχετε την ευκαιρία να την παρακολουθήσετε όλα αυτά τα χρόνια. Πώς θα χαρακτηρίζατε την  εξέλιξη του οργανισμού;

Δ.K.:Όπως την περιμέναμε από τότε. Αυτό ήταν το όνειρό μας και έτσι εξελίχθηκε. Γιατί η AIESEC ήταν κάτι διαφορετικό από ό,τι υπήρχε τότε στην Ελλάδα. Η AIESEC ιδρύθηκε για να επιτύχει γιατί το πιστεύαμε όλοι μας, οι ιδρυτές αλλά και όσοι ακολούθησαν μετά.

 

Γιατί πιστεύετε ότι είναι σημαντικό να δημιουργηθεί μια ισχυρή κοινότητα των alumni της AIESEC;

Δ.K.:Το πιστεύω ακράδαντα γιατί είναι μία επένδυση. Ο AIESECer θα εργαστεί στον οργανισμό όσο είναι φοιτητής. Αν σταματήσει εκεί η προσφορά του χάνουμε ένα μεγάλο κεφάλαιο, μια μεγάλη επένδυση. Αν αντίθετα, συνεχίσει να έχει επαφή με την AIESEC τότε μπορεί να δώσει και να πάρει πράγματα, όπως εγώ και μερικοί άλλοι που δίνουμε τα φώτα μας, την ενθάρρυνση μας, συμβουλές και παίρνουμε δύναμη απο τους νεώτερους και συνεχίζουμε. Το πλεονέκτημα δεν είναι μόνο για τους ενεργούς στην AIESEC αλλά και για την ίδια κοινότητα των alumni που θα συνεχίσουν να έχουν επαφή και θα εξακολουθούν να νιώθουν νέοι.

 

Μέσα από την εμπειρία σας στον ασφαλιστικό χώρο και γενικά μέσα από την επαγγελματική σας καριέρα, ποιές είναι οι αξίες που θα πρέπει να έχει ένας νέος επαγγελματίας;

Δ.K.:Πρώτα απ’ όλα να αγαπάει τη δουλειά του για να μη δουλέψει ούτε μια μέρα. Δεύτερον, να είναι απαλλαγμένος από βάρη. Όπως οι  ορειβάτες μετρούν ακόμα και το γραμμάριο που έχουν στην πλάτη τους, έτσι λοιπόν πρέπει και εμείς να είμαστε απαλλαγμένοι  από οτιδήποτε μπορούμε να απαλλαγούμε: από βάρη του παρελθόντος ή από κακές σκέψεις που μπορεί να μας επιβαρύνουν. Όταν δεν έχουμε αυτά τα βάρη, είμαστε ελεύθεροι να πετάξουμε, να πάμε ψηλά όπως και οι ορειβάτες που ανεβαίνουν στα βουνά.

 

Τι θα θέλατε να κρατήσει κάποιος διαβάζοντας τη συνέντευξή σας;

Δ.K.: Να μην υποχωρεί ποτέ από τις δυσκολίες.

 

Μια ευχή για τα 60 χρόνια της AIESEC στην Ελλάδα;

Δ.K.:Να συνεχίσει και να τα υπερδιπλασιάσει

 

Ραφαέλα Τύρη, μέλος AIESEC Πανεπιστημίου Πειραιώς